بسیاری از افراد علاقه مند هستند که در مورد مرتبه علمی و استخدامی مدرسین دانشگاه و اعضای هیأت علمی اطلاع بیشتری داشته باشند. این نوشته کوتاه به اختصار مراتب علمی و استخدامی کسانی را که در دانشگاه ها تدریس می کنند، بیان می کند.
کسانی که در دانشگاه تدریس می کنند از حیث رابطه استخدامی با دانشگاه محل تدریس به دو گروه «مدعو» و «عضو هیأت علمی» تقسیم می شوند. مدرسین مدعو به موجب قرارداد حق التدریس در دانشگاه مورد نظر تدریس می کنند. مدرسین مدعو ممکن است در دانشگاه دیگری عضو هیأت علمی باشند ولی در دانشگاه مورد نظر به صورت حق التدریسی به امر تعلیم اشتغال داشته باشند. بسیاری از مدرسین مدعو، در هیچ دانشگاهی عضو هیأت علمی نیستند و فعالیت آنها در دانشگاه صرفا به صورت حق التدریسی انجام می شود.
«عضو هیأت علمی» دانشگاه به کسانی اطلاق میشود که به موجب قرارداد پیمانی، رسمی آزمایشی یا رسمی قطعی در دانشگاه خاصی استخدام شده و در آنجا به فعالیت آموزشی و یا پژوهشی مشغول هستند. بر حسب وظایف محوله، عضو هیأت علمی ممکن است «عضو هیأت علمی آموزشی» یا «عضو هیأت علمی پژوهشی» باشد. اکثریت قاطع اعضای هیأت علمی دانشگاه آموزشی هستند که وظیفه آنها در درجه اول آموزش است در حالی که تعداد کمی نیز پژوهشی هستند که عمده فعالیت آنها انجام فعالیت های پژوهشی است.
اعضای هیأت علمی از حیث مرتبه به ترتیب از مرحله پایین تر به مرحله بالاتر به «مربی (Instructor)»، «استادیار(Assistant Professor) »، دانشیار(Associate Professor)» و «استاد (Professor)» تقسیم می شوند.
کسانی که فاقد مدرک دکتری (PhD) هستند اما دارای مدرک کارشناسی ارشد هستند و عضو هیأت علمی دانشگاه می شوند به عنوان مربی استخدام می شوند (امروزه به ندرت دانشگاه ها حاضر می شوند کسی را به عنوان مربی استخدام کنند). معمولا ارتقای یک مربی به مرتبه بالاتر منوط به اخذ مدرک دکتری است ولی در برخی موارد استثنایی مربیان با داشتن امتیازات پژوهشی لازم و دفاع از یک رساله به مرتبه بالاتر ارتقاء می یابند بدون این که ضرورتا مدرک دکتری اخذ کنند. مربیانی که در طول استخدام مدرک دکتری اخذ می کنند، با چاپ یک یا دو مقاله علمی پژوهشی به مرتبه استادیاری ارتقاء پیدا می کنند.
تفاوت استادیار و دانشیار
کسانی که دارای مدرک دکتری (PhD) هستند در بدو استخدام به عنوان استادیار عضو هیأت علمی می شوند. ارتقای استادیاران به مرتبه دانشیاری منوط به گذشت حداقل چهار سال و کسب امتیارات لازم آموزشی و پژوهشی و اخیرا فرهنگی طبق آیین نامه ارتقای اعضای هیأت علمی به تشخیص هیأت ممیزه دانشگاه مربوط است. اعضای هیأت علمی دانشگاه های فاقد هیأت ممیزه باید تقاضای خود را به هیأت ممیزه مرکزی در وزارت علوم ارسال کنند. هیچ استادیاری نمی تواند مستقیما و بدون اخذ درجه دانشیاری به مرتبه استادی ارتقاء یابد.
دانشیاران در صورتی می توانند به مرتبه بالاتر یعنی استادی یا استاد تمامی نایل شوند که حداقل چهار سال (در اکثر موارد عملا بیش از پنج سال) در مرتبه دانشیاری توقف داشته و حداقل امتیارات لازم آموزشی و پژوهشی و فرهنگی را به تشخیص هیأت ممیزه دانشگاه مزبور طبق آیین نامه ارتقای اعضای هیأت علمی کسب کرده باشند. هیات ممیزه ها معمولا در اعطای درجه استادی دقت بیشتری انجام می دهند تا مطمئن شوند که فرد مورد نظر واقعا شایسته درجه استادی است.
هر عضو هیأت علمی موظف است در هفته حداقل تعداد واحدی را تدریس کند که این امر حسب مرتبه علمی فرد متفاوت می باشد. طبق آخرین دستورالعمل، تعداد واحدهای موظفی اعضای هیأت علمی آموزشی در دانشگاه محل خدمت به شرح زیر است: استاد: ۸ واحد؛ دانشیار: ۹ واحد؛ استادیار: ۱۰ واحد؛ مربی ۱۲ واحد.
اعضای هیأت علمی دانشگاه در صورت انجام فعالیت های آموزشی و پژوهشی لازم هر سال می توانند یک پایه ترفیع کسب کنند. مثلا کسی که «دانشیار پایه ۱۵ دانشگاه تهران» است، این بدین معنا است که فرد مزبور اولا عضو هیأت علمی دانشگاه تهران است، ثانیا رتبه علمی وی دانشیار است که توانسته تاکنون ۱۵ پایه ترفیع کسب کند. معمولا بین تعداد پایه های کسب شده یک عضو هیأت علمی و سال های استخدام وی رابطه وجود دارد. در موارد خاص، فرد ممکن است پایه تشویقی و یا یک یا چند پایه ایثارگری دریافت کرده باشد.
اصولا هر کسی که عضو هیأت علمی است باید در معرفی خود در نوشته های خود یا در سایر مجامع، مرتبه دانشگاهی خود را بیان نماید. اما امروزه کتابها یا نوشته های زیادی وجود دارد که وقتی روی جلد آنها را نگاه می کنی نویسنده خودش را «استاد دانشگاه» نامیده است. در کنفرانس ها، مصاحبه های رادیو و تلویزیونی و مطبوعات نیز این گونه عبارات مبهم به وفور توسط خود افراد یا مجریان برای معرفی افراد بکار گرفته می شود.
وقتی کسی خود را «استاد دانشگاه» معرفی می کند، معلوم نیست که وی اولا عضو هیأت علمی کدام دانشگاه است و ثانیا مرتبه وی چیست؟ به عبارت دیگر آیا فرد واقعا عضو هیأت علمی دانشگاهی هست و آیا وی واقعا دارای درجه استادی است؟ اگر این فرد واقعا استاد دانشگاه خاصی است، چرا دانشگاه خود را معرفی نمی کند که مخاطبین بدانند که وی استاد کدام دانشگاه است. مسلما اگر کسی خود را «استاد دانشگاه تهران» خطاب کند، باید واقعا دارای درجه استادی و عضو هیأت علمی دانشگاه تهران باشد والا زود موضوع تکذیب می شود. یک راه برای فرار از این مخمصه، استفاده از عبارت مبهم «استاد دانشگاه» یا «استاد دانشگاه های تهران» است که هم به فرد هویت می دهد و هم امکان تکذیبش به راحتی ممکن نیست. چطور همه دانشگاه ها جمع بشوند و ادعای وی را تکذیب کنند!؟
برخی از افراد خود را تحت عنوان «پروفسور» معرفی می کنند یا در رسانهها بدین عنوان معرفی می شوند که معلوم نیست که منظور چیست. اگر منطور این است که فرد مزبور در خارج از کشور عضو هیأت علمی دانشگاهی است و رتبه آن professor است، این همان است که معادل آن در فارسی «استاد» یا «استاد تمام» است. البته این عنوان در برخی از کشورها بعضا به اساتید دانشگاه که دارای کرسی هستند، اطلاق میشود. در هر حال برای ما معلوم نشد که چه کسی پروفسور هست و چه کسی نیست و فرد برای کسب این درجه چه مراحلی را باید طی کند. بنظرم این لقب را رسانه ها به هر که دوست دارند می دهند و از هر که دوست دارند دریغ می دارند. البته در دانشگاه تهران، این امکان برای یک استاد تمام وجود دارد که عنوان «استاد ممتاز» را کسب کند که این منوط به گذشت ده سال از زمان اخذ مرتبه استادی و کسب امتیازات آموزشی و پژوهشی زیادی است.
برای طرح سوال مراجعه کنید به بخش «پرسش و پاسخ: مسایل دانشگاهی»
zahra
مرداد ۱۱, ۱۳۹۹
پاسخ
سلام وقتتون بخیر استاد
میشه وظایف عضو هیات علمی پژوهشی رو توضیح بدین؟
من تجربی میخونم و علاقه زیادی به پژوهش و تحقیق دارم…میخواستم بدونم که امکانش هست که تو همین رشته بتونم دانشگاه تربیت مدرس قبول شم ولی تدریس نکنم و فقط عضو پژوهشی دانشگاه باشم؟یا نه حتما باید تعدادی واحد رو آموزش بدم؟
خیلی ممنون خسته نباشین🌹
دکتر شیروی
مرداد ۱۶, ۱۳۹۹
پاسخ
سلام، پژوهش و حضور در محل کار و انجام و مدیریت طرحهای پژوهشی. همه عاشق تدریس چند واحدی هستند شما هم از آن استقبال خواهید کرد. اصولا هیات علمی پژوهشی در مراکز پژوهشی استخدام می شوند و دانشگاه ها به ندرت کسی را برای صرف کار پژوهشی استخدام می کنند مگر در مورد مراکز پژوهشی خودشان که در دانشگاه هست.
صفا
مرداد ۱, ۱۳۹۹
پاسخ
سلام و درود خدمت دکتر شیروی
بنده از خدمت شریف شما چند سوال داشتم.
۱.چطور میشود شخصی که که اکنون ۵۰ سال دارد (متولد ۱۳۴۹ میباشد) در سال ۹۱ (در سن ۴۳ سالگی) مجاز به مصاحبه ی دکتری نیمه دوم زبان انگلیسی دانشگاه آزاد رشت میشود، قبلا با مدرک ارشد در دانشگاه برای تدریس به دانشجویان حضور داشته است؟
۲.این شخص اکنون استادیار و هیئت علمی رشته زبان انگلیسی در دانشگاه رشت میباشد. اگر از سال ۹۱(نیمه دوم آن) شروع به گرفتن دکتری خود کرده باشد و پس از سه سال، در سال ۹۵ دکتری خود گرفته باشد، آیا اکنون استادیار پایه ۴ میباشد؟
۳.لطفا میزان حقوق تقریبی این شخص توضیح داده شده در مورد ۱ و ۲ را به صورت تقریبی عرض فرمایید[ ⬅* لطفا برای عرض تقریبی میزان حقوق ها این نکته را در نظر بگیرید که اکنون یک استادیار پایه یک در دانشگاه آزاد ۵.۵ تا ۶ تومان دریافتی در ماه دارد]
۴.استاد یار و دانش یار و استاد، هر کدام چند پایه میتوانند داشته باشند؟
دکتر شیروی
مرداد ۹, ۱۳۹۹
پاسخ
سلام، این سوال شبیه سوالات بازجو ها است یا آنها که بیست سوالی جواب می دهند که علم من به آنها قد نمی کشد.
بهرام
تیر ۳۱, ۱۳۹۹
پاسخ
سلام و وقت بخیر جناب آقای دکتر، اینجانب دانش آموخته مقطع دکترای حقوق خصوصی و وکیل پایه یک دادگستری هستم و اهل یکی از شهرستان های استان مازندران هستم . دو سوال از خدمت جنالعالی داشتم. اولین سوال :۱-من قراره به زودی در یکی از دانشگاه های غیر انتفاعی شهرستان های استان مازندران به عنوان عضو هیئت علمی و با درجه استادیاری پایه یک فعالیتم را شروع کنم. وقتی حکم استادیاری پایه یک رابرای امضاء مشاهده کردم و در قسمت حقوق و مزایا جمعش حدودا دو میلیون و چهارصد هزار تومان درج شده بود ، آیا واقعا حقوق یک استادیار پایه یک در دانشگاه غیرانتفاعی حدودا دو میلیون و چهارصد هزار تومان است ؟ دومین سوال :۲- استاد عزیر به من در تهران هم پیشنهاد کار در یک شرکت بیمه معتبر فعلا به عنوان کارشناس حقوقی آن شرکت بیمه ای شده است و احتمالا در آینده نزدیک به عنوان مدیر حقوقی این شرکت بیمه فعالیت می کنم. به نظر شما عضویت در هیات علمی یک دانشگاه غیرانتفاعی آن هم در یکی از شهرستان های مازندران را قبول کنم ؟ یا کلا قید عضویت در هیات علمی این دانشگاه غیر انتفاعی در شهرستان را بزنم و کلا بیایم تهران و در همان شرکت بیمه در قسمت مدیریت حقوقی فعالیت کنم؟ ممنون میشم به این دوسوال پاسخ دهید.
با تشکر
دکتر شیروی
مرداد ۹, ۱۳۹۹
پاسخ
سلام، ۱- خیلی پایین زده اند و من واقعا دلیلش را نمی دانم. ۲- بنظرم با این حقوق خیلی نمی صرفه. ولی خب تهران هم گران و باید هزینه مسکن بیشتری بدهید. روی هم حساب کنید. اگر تهران هستید نمی صرفد بروید شهرستان، اگر شهرستان هستید ممکن است بصرفه باشد همانجا بروید.
فاطمه
تیر ۲۶, ۱۳۹۹
پاسخ
سلام . استاد گرامی
من ارشد زبان و ادبیات فارسی علوم تحقیقات با معدل الف هستم چطور میتونم عضو هیئت علمی باشم
دکتر شیروی
مرداد ۸, ۱۳۹۹
پاسخ
سلام اول دکتری بگیر بعد برو تو صف بلندی شاید شانس شما بگوید.
حامد
تیر ۱۸, ۱۳۹۹
پاسخ
با سلام
در دانشگاه دولتی به عنوان حق التدریسی در رتبه استادیاری میباشم. متاسفانه شورای دانشکده، گرایش ما را برا جذب در فراخوان عمومی در قسمت اعلام ظرفیت، ذکر نمیکند. و با توجه به سن ۳۹ ساله ام، چگونه می توانم با گرایش متفاوت با رشته، جذب هیات علمی شد یا ارتقاء رتبه شغلی پیدا کرد.
باتشکر.
دکتر شیروی
تیر ۲۴, ۱۳۹۹
پاسخ
سلام گروه باید این مشکل را حل کند. راهکاری ندارد.
خسرو
تیر ۱۵, ۱۳۹۹
پاسخ
با سلام خدمت استاد گرامی
درای مدرک کاردانی شیمی دانشگاه علمی کاربردی با معدی ۱۴.۸۸ ، کارشناسی مهندسی شیمی همان دانشگاه با معدل ۱۵.۷۲ و ارشد دانشگاه آزاد با معدل ۱۴.۲ و پایان نامه ای که منجر به ساخت دارویی گردید درحال حاضر بیماران سرطانی آن را استفاده می کنند ، و نیز دانشجوی P.Hd میباشم در دانشگاه آزاد میخواهم جهت هیئت علمی شدن اقدام نمایم(سن = ۳۳ )،راهنمایی می‌فرمایید ، ممنون
تفاوت استادیار و دانشیار
دکتر شیروی
تیر ۲۴, ۱۳۹۹
پاسخ
سلام، ظاهرا حداقل معدل مورد نیاز در مقطع ارشد را ندارید.
محمود
تیر ۱۴, ۱۳۹۹
پاسخ
سلام و عرض ادب
آیا بین هیات علمی پژوهشی ( در پژوهشکده هایی که در فراخوان وزارت علوم ارایه شده ) و هیات علمی آموزشی تفاوتی وجود دارد؟ از حیث ارتقائ رتبه علمی… حقوق و مزایا…
ممنون
دکتر شیروی
تیر ۱۹, ۱۳۹۹
پاسخ
سلام بلاخره کار اصلی یکی آموزش و کار اصلی دیگری پژوهش است و پژوهش امری غیر ملموس و آموزش امری ملموس است. از حیث مزایا فرقی ندارد. معمولا حضور اعضای پژوهشی زیادتر است چون نتیجه ملموس نیست با حضور سعی می کنند به آن عینیت بدهند که معلوم باشد که چه کسی وظایف خود را انجام می دهند و کدام انجام نمی دهند.
پریا
تیر ۸, ۱۳۹۹
پاسخ
با سلام
با توجه به اینکه رشته شیمی با معدل کارشناسی ۱۲/۴۰ وارشد ۱۸ و دکترا ۱۹/۱۳ با ده مقاله isi ایا امکان جذب دارم؟ سن ۳۵
هر سه مقطع در دانشگاه دولتی بودم. و ارشد و دکترا نفر اول بودم. دکترا ده درصد برتر و بدون آزمون قبول شدم
دکتر شیروی
تیر ۱۰, ۱۳۹۹
پاسخ
سلام، اگر سوال شما در مورد جذب هیأت علمی هست، شرط معدل لیسانس را ندارید.
امیرعباس پرتو
تیر ۸, ۱۳۹۹
پاسخ
سلام بنده دانش آموز کلاس دوازدهم هستم
و قصد دارم سال آینده در رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران تحصیل کنم و پس از تحصیل در دانشگاهی هیبت علمی شوم میخواستم بدونم سوابق تحصیلی دوره دبیرستان هم در جذب هیبت علمی تاثیر دارد؟
دکتر شیروی
تیر ۱۰, ۱۳۹۹
پاسخ
سلام، تأثیر آنچنانی ندارد.
الهه
تیر ۸, ۱۳۹۹
پاسخ
سلام . من میخوام به این مطلب شما در پایان نامه ام استناد کنم. این مطلب رو بصورت مکتوب و غیر الکترونیکی دارید؟
دکتر شیروی
تیر ۱۰, ۱۳۹۹
پاسخ
سلام خیر.
اکرم
خرداد ۱۹, ۱۳۹۹
پاسخ
سلام آقای دکتر من کاردانی رو در دانشگاه علمی کاربردی در رشته شهرسازی با معدل ۱۹.۴۴ و کارشناسی رو در رشته عمران در دانشگاه آزاد بامعدل۱۷ و ارشد رو در دانشگاه دولتی بهشتی در محیط زیست با معدل ۱۸.۳۴ تموم کردم سنم ۳۴ ساله به نظرتون شانسی برای پذیرفته شدن و تدریس در دانشگاه نسبتا خوب برام وجود داره
ممنون از راهنماییتون
دکتر شیروی
خرداد ۲۳, ۱۳۹۹
پاسخ
سلام، احتمال زیادی ندارد.
ناشناس
فروردین ۲۸, ۱۳۹۹
پاسخ
با عرض سلام،
در یکی از پاسخها فرمودید،
“انتقال از کارمندی به هیات علمی تقریبا غیر ممکن است.”
امکانش هست لطفا ایین نامه (اگر امکانش هست شماره تبصره) مربوط به این تبصره را معرفی بفرمایید؟
اگر تجربیات شخصی خودتان را نیز در این مورد بفرمایید متشکرم.
دکتر شیروی
خرداد ۱, ۱۳۹۹
پاسخ
سلام نه که نیاز به تبصره ندارد. برای اینکه شما از کارمندی به هیات علمی تبدیل وضعیت پیدا کنید اولا باید کارمند جایی باشید که هیات علمی هم دارد مثل دانشگاه. دانشگاه هم مقررات برای تبدیل دارد که هفتاد درصد رتبه دانشیاری است که خیلی سخت است کسی که هیات علمی نیست آنها را کسب کند. به اضافه اینکه اگر این راه ساده شود، تمام کارمندان دانشگاه هیات علمی می شوند و اساسا جا دیگر برای دیگران نخواهد بود.
علی
فروردین ۱۹, ۱۳۹۹
پاسخ
سلام
من کاندیدای دکتری هستم. کارهای تحقیقاتی انجام داده ام که قابلیت ثبت به عنوان اختراع را دارند یکی را جهت ثبت ارسال کرده ام(مربوط به پایان نامه ام نیستند). هنوز شاغل نیستم. اگر بخواهم به تدریس در دانشگاه بپردازم بهتر است به ثبت اختراع داخلی چندین تحقیقم بپردازم یا نتایج آنها را در مقالاتی درج نمایم؟ نمی دانم که بتوانم سرمایه گذار برای عملی کردن آنها بیابم یا اینکه بخواهم اینکار را انجام دهم.بعد از ثبت اختراعات می توانم مقالاتی به چاپ برسانم ولی می دانید که ثبت اختراع زمانبر است. با توجه به اینکه نمی خواهم از ایران خارج شوم، ثبت اختراع خارجی برایم مفید خواهد بود؟(جهت رزومه علمی) . برای تقویت رزومه علمی برای اشتغال چه به عنوان مدرس دانشگاه و چه در موارد دیگر، با این شرایط چکار باید بکنم؟
در ادامه باید بگویم که موضوع پایان نامه ام هم جدید و قابل ثبت به عنوان اختراع هست ولی نمی خواهم اینکار را انجام دهم. این موضوع تاثیری در رزومه شغلیم دارد؟
با تشکر
دکتر شیروی
خرداد ۱, ۱۳۹۹
پاسخ
سلام با ظرافت هم اختراع خود را ثبت کنید و هم در حدی که کلی تر باشد مقاله اش را منتشر کنید اینطوری هر دو را به دست می آورید.
میثم
فروردین ۶, ۱۳۹۹
پاسخ
سلام آقای دکتر
من کارشناسی دانشگاه شهید بهشتی خوانده ام ولی با معدل پایین فارغ التحصیل شدم ۱۴.۱
سنم ۲۷
میخواهم ادامه تحصیل بدهم ایا امیدی در آینده برای جذب هیئت علمی شدن دارم؟
دکتر شیروی
خرداد ۱, ۱۳۹۹
پاسخ
سلام، کمی
مهسا
فروردین ۳, ۱۳۹۹
پاسخ
باسلام
میشه درمورد حقوق مربی استادیار دانشیار و استادتمام هم بگین؟
دکتر شیروی
خرداد ۱, ۱۳۹۹
پاسخ
سلام حقوق افراد بر اساس پایه و رتبه تعیین می شود مثلا حقوق یک استادیار پایه یکم با پایه بیستم فرق دارد. من لیست حقوق رتبه ها و پایه ها را ندارم.
علی
اسفند ۲۸, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام و عرض ادب جناب استاد ،
واقعاً از زندگی جاموندم ولی نامامید نیستم ، کارشناس دانشگاه ایت الله بروجردی با معدل ۱۶.۵۰، ارشد آزاد قم با معدل ۱۷.۱۳ و امیدوار به قبولی امسال دانشگاه سراسری دوره دکتری . دو مقاله علمی پژوهشی دارم و رشته حقوق خصوصی هستم. تخصصم و علاقه ام مباحث بنیادین فقهی و حقوقی هست و الان دارم یک کتاب که محتوای اون غنی ولی نظرات بلندپروازانه به جهت مکتوم بودن از دید نویسندگان حقوقی هست می نویسم. سنم ۲۹ سال و با فرض قبولی در ۳۰ سالگی دانشجو میشم. مطمئناً می تونم سه سال و نیم مدرکمو بگیرم چون رساله دکتری برای دیگران زیاد نوشتم.
چطور می تونم به علاقه ام که تدریس در دانشگاه و کسب مراتب علمی دست پسدا کنم در حالی که چند سال جا موندم به جهت مشکلات خانوادگی. البته سه سال خدمت سربازیم طول کشید چون غیبت داشتم و الانم ماه آخر خدمتم هست. لطفا حقیقت زندگی و این که یه راه خوب جلوی من بگذارید. هیچ کس در اطرافم نیست که از نصیحتهاش استفاده کنم.
دکتر شیروی
خرداد ۱, ۱۳۹۹
پاسخ
سلام، سن ات که مشکل جدی ندارد و معدل ات هم خوب است ولی یادتان باشد که با توجه به سوابق تحصیلی خودتان، شانس کمی برای جذب شدن در دانشگاه های دولتی دارید.
محمد
اسفند ۲۰, ۱۳۹۸
پاسخ
با سلام خدمت آقای دکتر و تشکر از زحماتتان. آقای دکتر بنده فارغ التحصیل کارشناسی ارشد دانشگاه دولتی هستم. مقطع لیسانس هم دانشگاه دولتی دوره شبانه بودم . ۲۹ سال دارم دارای هفت مقاله همایشی داخلی و یک مقاله همایشی خارجی و مولف یک کتاب تخصصی رشته خودم هستم میخواسنم بدونم اگه دکتری ادامه بدم میتونم هیات علمب بشم . معدل لیسانس ۱۵/۹۷ نفر سوم … معدل ارشد ۱۸/۲۵ نفر اول .
دکتر شیروی
اردیبهشت ۳۱, ۱۳۹۹
پاسخ
سلام، خوبه، امکان هیات علمی هست ولی خیلی هم نمی شود این روزها روی هیات علمی حساب کرد به دلیل کثرت فارغ التحصیلان و قلت پذیرش.
امیر
اسفند ۱۴, ۱۳۹۸
پاسخ
بسبار ممنون
امیر
اسفند ۱۲, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام اقای دکتر
بنده نظامی در ناجا خدمت می کنم مدر ک ارشد ودکترا اینجانب ازاد ومقطع کارشناسی دولتی در رشته مدیریت ورزشی دارم دارای ۴۲ سال سن می باشم ایا شانسی برای عضو هیات علمی شدن دارم؟ضمنا معدل کارشناس ۱۵.۵. ارشد ۱۷.۵۰ دکترا ۱۹.۵۵میباشد.
دکتر شیروی
اردیبهشت ۳۱, ۱۳۹۹
پاسخ
سلام خیر چون سن شما از ۴۰ رد شده است.
علی اکیر
اسفند ۱۲, ۱۳۹۸
پاسخ
با سلام و عرض احترام خدمت سرور گرامی جناب آقای دکترشیروی
از پاسخ و سعه صدر شما، همگی متشکریم و برای شما آرزوی بهترین ها را داریم!
استاد گرامی، ببخشید در صورت اخذ حکم هیئت علمی از دانشگاه تحت نظارت وزارت علوم، امکان جابجایی به دانشگاهی تحت نظارت وزارت مخابرات یا آموزش و پرورش موجود هست؟ بنده قدری میدانم که نیاز هست دو وزارت خانه موافقت کنند. آیا در عمل، ممکن هست؟
ضمنا ماموریت گرفتن چطور؟ از منظر واقعا عملی بودن منظور من هست؟
– واقعیتش بنده احتمالا انشالله در یکی از دانشگاه های سراسری قم پذیرش می گیریم. بدلیل شرایط خانوادگی یا تهران و یا شهرستان دیگر باید بروم – ممنون میشم راهنمایی بفرمائید.
بسیار متشکرم از راهنمایی های شما
دکتر شیروی
اردیبهشت ۳۱, ۱۳۹۹
پاسخ
سلام، تو فکر انتقال نباشد. واقعا سخت است که دو طرف را راضی کنید.
محنا
اسفند ۱۱, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام استادبزرگواردرموردرشته کارشناسی ارشدحقوق عمومی سوالی داشتم درارتباط بامنابع درس حقوق اساسی ومتون فقه میشه لطفاراهنماییم کنین درزمینه حقوق اساسی کتاب دکترابوالفضل قاضی بهترهست یادکترسیدمحمدهاشمی ودرموردمتون فقه لطفاکتابی که بتونم بامطالعه کردنش ۵۰درصدبزنم معرفی کنین باتوجه به سوادوتجربه بالایی که دارین وهمچنین ازصبروحوصله شمابزرگواربسیارممنونم
دکتر شیروی
اردیبهشت ۳۱, ۱۳۹۹
پاسخ
سلام، سعی کنید دو تا کتاب را مطالعه کنید. واقع امر راحت نیست منابعی را معرفی کرد که بیشتر سوالات از آنها طرح شده باشد.
کمک
اسفند ۸, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام آقای دکتر
من دارای دو استاد راهنما هستم.
یکی از استاد راهنماهای من هیچ کمکی به من نکرده. حتی من الان یکسال ندیدمش. موضوع کاریم هیچ ربطی به کار خودش نداره. و وقتی حتی موضوعم مشخص شد و خودم با کمال میل و خوشحالی رفتم پیشش گفت به من چه ربطی داره. متاسفانه در عین اینکه من خیلی دلم میخواست در کارم مشارکت کنه. هیچ مشارکتی نکرد. و تمام کارهام با اون یکی استاد راهنما انجام شد. الان رسیدم به چاپ مقاله. حالا باید چیکار کنم. باید اسمشو تو مقاله بیارم یانه؟ تصمیم درست چیه؟ (آوردن اسمش حقیقت نیست چون هیچ نقشی داشته…..)
دکتر شیروی
اردیبهشت ۳۱, ۱۳۹۹
پاسخ
سلام، اسمش را بگذار در مقاله. خیلی خودت را برای این مسائل عذاب نده
علی
بهمن ۲۲, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام ب دکتر شیرودی بزرگوار
دکتر یک استاد ادعا کرده رتبه ۲۱ دارد.میخواستم بدونم یعنی چی و رتبه بر اساس چی میباشد
دکتر شیروی
بهمن ۲۵, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام هر هیات عملی که استخدام می شود در پایه یک استخدام می شود و به تدریج با انجام فعالیتهای اموزشی و پژوهشی سالانه حداکثر یک پایه می گیرد. علاوه بر آن بعضی ها برای ایثارگری پایه تشویقی می گیرند یا اگر کار علمی آنها خیلی برجسته باشد، پایه تشویقی می گیرند. بنابراین رتبه ۲۱ نشان می دهد که این استاد حدود بیست سالی در دانشگاه بوده است. با افزایش پایه حقوق و درآمد آن عضو هیات علمی کمی افزایش پیدا می کند.
شیدایی
بهمن ۲۰, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام
با داشتن مدرک دکترای تخصصی از دانشگاه سراسری و رزومه خوب میتونم استاد مشاور دانشجوی دکتری دانشگاه آزلد شوم؟ بنده بیکارم و تازه درسم تمام شده
دکتر شیروی
بهمن ۲۵, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام، اگر قبول کنند و به شما نیاز داشته باشند، از حیث مقررات مشکلی ندارد حتی می توانید استاد راهنما هم بشوید.
فرامرز
بهمن ۱۷, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام
لطف می کنید اگر توضیح دهید که : رتبه استاد افتخاری ، در دانشگاه به چه معنایی است؟ و این گونه اساتید از چه مزایایی در دانشگاه برخوردار هستند؟ و اصولا آیا مانند یک استاد رسمی که در دانشگاه تدریس دارد و حقوق و مزایا می گیرد و به عبارتی کارمند رسمی محسوب می شود ، آیا استاد ِ افتخاری نیز این گونه است ؟ یا فقط یک عنوان است که ارزش خاصی ندارد . با تشکر
دکتر شیروی
بهمن ۲۵, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام، استاد افتخاری فقط یک عنوان افتخاری است و هیچ اثر استخدامی یا درامدی یا صلاحیت علمی ندارد.
سپیده
بهمن ۱۵, ۱۳۹۸
پاسخ
با سلام و ادب
بنده هیأت علمی رسمی آزمایشی دانشگاه دولتی هستم. چند سوال از خدمتتان داشتم:
۱. آیا همان اجباری که برای تبدیل از پیمانی به رسمی آزمایشی بود (حداکثر ۵ سال)، برای تبدیل به رسمی قطعی هم هست؟ یا فرد می تواند تا پایان دوره ی خدمت رسمی آزمایشی بماند؟
۲. آیا تبدیل وضعیت از استادیاری به دانشیاری اجباری است؟ اگر اجباری است فرد تا چند سال می تواند استادیار بماند؟
دکتر شیروی
بهمن ۲۴, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام، ۱- بله باید قطعی شود که مشکلی ایجاد نشود. البته گاهی بیشتر از پنج هم شده است. ولی ممکن است فرد به پیمانی برگردانده شود. ۲- خیر. فقط برخی از دانشگاه ها در صورتی شما را قطعی می کنند که دانشیار شوید.
سمیه
بهمن ۱۳, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام آقای دکتر .من دانشجوی دکتری تخصصی روزانه شیمی تجزیه هستم . کارشناسی در دانشگاه آزاد با معدل ۱۷.۳۳ و ارشد دانشگاه آزاد با معدل ۱۹ ودارای مقاله IsI میباشم آیا شانسی برای هیات علمی دارم در ضمن من ۲۹ سال سن دارم
دکتر شیروی
بهمن ۲۴, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام، بعد از فارغ التحصیلی امکان جذب در دانشگاه آزاد دارید.
کاظم
بهمن ۴, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام
موضوعی که جدیدا مرا ناراحت کرده برخورد مقرورانه برخی از اساتید دانشگاهی مخصوصا هیات علمی دانشگاه ها است. بنده مدرک کارشناسی ارشد رشته مکاترونیک دارم و به شدت در مباحث عملی و کاربردی و حتی مباحث تئوریک رشه خودم کار انجام داده ام. تا الان ۴ کتاب تخصصی خاص نیز تالیف کرده ام که ادامه دارد. حتی اختراعاتی نیز داشته ام. موضوع جالب این که حتی در بحث رساله دکترای برخی از دانشجویان دکترا کار مشاوره را به صورت غیر رسمی انجام می دهم. هر شخصیت علمی که از رزومه بنده اطلاع دارد از این که هنوز ایران هستم به شدت متعجب هستند. حرفی که داشتم این است که اگر شخصی حتی رتبه علمی بالایی داشته باشد اما از نظر اخلاقیات مشکل داشته باشد. شاید از نظر رتبه دانشگاهی استاد یا دانشیار و … باشد اما نام استاد برازنده او نیست. شخصی که مقرورانه نسبت به رتبه خود برخورد می کند و اخلاقیات نمیفهمد برازنده نام استاد نیست.
با آرزوی موفقیت برای همه اندیشمندان با اخلاق.
دکتر شیروی
بهمن ۷, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام، رعایت اخلاق و ادب در هر مرتبه ای لازم است. در مورد استاد و ایضا در مورد دانشجو.
پرسشگر
بهمن ۱, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام وقت بخیر
یکی از اساتید من عضو هیئت علمی هستن و مشخص نیست چه درجه‌ای دارند،با توجه به اینکه خودشون یکبار گفتن امکان داره چندوقته دیگه بعد از بازنشستگی استادیار بشم،درصورتی که دکتری دارند،طبق گفته ایشون کارشناسی و کارشناسی ارشد رو از دانشگاه ملی اخذ کردند و دکتری از هند،میخواستم بدونم باتوجه به مطالب بالا چطور ممکنه یک نفر با مدرک دکتری، عضو هیئت علمی باشه ولی هنوز به درجه استادیاری نرسیده باشه؟؟؟
ممنون از پاسخگویی شما
دکتر شیروی
بهمن ۲, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام، کسی که عضو هیات عملی در مرتبه مربی است، اگر دکتری بگیرید به صورت اتوماتیک استادیار نمی شود. بلکه باید شرایطی داشته باشد که اگر آن استاد شرایط را نداشته باشد، در همان مرتبه مربی می ماند.
سلمان جنادله
دی ۲۱, ۱۳۹۸
پاسخ
با عرض سلام
می خواستم بدونم فرق بین استاد،استادیار،دانشیار،متخصص و فوق تخصص چیست؟
با تشکر
دکتر شیروی
دی ۳۰, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام، در رشته پزشکی، طبیبان حسب تحصیلات و دوره های خرفه ای به عمومی، متخصص و فوق تخصص دسته بندی می شوند. چنانچه طبیبی در عین حال عضو هیات علمی باشد، حسب رتبه آن در دانشگاه به استادیار، دانشیار و استاد دسته بندی می شوند.
مرتضی
دی ۲۰, ۱۳۹۸
پاسخ
با سلام و ادب
اینجانب امسال در گروه معارف یک دانشگاه دولتی و با درجه استادیاری جذب شدم. لطفا مرا راهنمایی فرمایید که برای کسب درجه دانشیاری، به طور متوسط سالیانه چه تعداد مقاله پژوهشی یا ISI باید بنویسم؟ سپاس فراوان از شما.
دکتر شیروی
دی ۳۰, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام، اگر بخواهید سر چهار سال دانشیار شوید، حتما ۴ تا ۵ مقاله را سالیانه نیاز دارید.
مرتضی
دی ۳۰, ۱۳۹۸
پاسخ
سپاس فراوان جناب استاد
فکر میکنم قبلا در دانشکده الهیات دانشگاه تهران (شاید هم جای دیگر) خدمت شما بوده‌ام و از راهنمایی‌های شما استفاده کرده و خواهم کرد.
يوكابد مشتاقيان
دی ۱۶, ۱۳۹۸
پاسخ
با عرض سلام خدمت شما .
یکى از نزدیکان ما ، فارغ التحصیل کارشناسی حقوق دانشگاه آزاد – با معدل ١٨ ، کارشناسی ارشد دانشگاه تهران ( سراسری ) با معدل ١٧.۴٠ و دکتری از همان دانشگاه با معدل ١٨ هستند، چندین مقاله هم دارن ، ایا با توجه به دوره کارشناسی ایشون در دانشگاه ازاد ، شانسی برای ورود به دانشگاه های سراسری به عنوان استاد هست ؟
دکتر شیروی
دی ۲۰, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام، بلاخره سخت است و بسیاری از دانشگاه ها نمی پذیرند. برخی در شهرستانها خیلی سخت گیر نیستند.
سحر
دی ۱۱, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام اقای دکتر
من امسال در ازمون دکترا صنایع چوب شرکت کردم…. کارشناسی و کارشناسی ارشد هم همین رشته بودم..میخواستم بدونم وضعیت استخدامی طوری هست که به عنوان استاد بتونم جایی تدریس کنم؟ یا اگه خوب نیست ادامه ندم؟
دکتر شیروی
دی ۱۵, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام، تقاضا برای هیات علمی کم است و عرضه زیاد ولی نمی توان هم کلا ناامید شد. باید توکل کرد و به پیش رفت.
مهدی
دی ۵, ۱۳۹۸
پاسخ
با سلام
جناب دکتر من فارغ التحصیل کارشناسی ارشد_رشته علوم اقتصادی یک از دانشگاه ایران و جز تبعه افغانستان هستم. معدل دوره کارشناسی ۱۷ و ارشد ۱۹ و همچنین ۶ مقاله پژوهشی، ۴ مقاله ترویجی و ۶ مقاله همایشی دارم. فعلا دانشجوی دوره دکتری و عمرم ۳۰ سال است.
میخواستم بیدونم شرایط شو دارم و ممکن است بعد از اخذ مدرک دکترا به عنوان عضو هیئت علمی در ایران انتخاب بشم؟
دکتر شیروی
دی ۱۴, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام، امکانش نیست چون شما ایرانی نیستید.
الی
دی ۴, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام. من دوره کارشناسی را در رشته مدیریت درر یکی از دانشگاههای سراسری تهران با معدل ۱۷.۷۰ گدراندم. ارشد را د علوم و تحقیقات تهران با معدل ۱۹ و دکتری را در دانشگاه آزاد تهران مرکز با معدل ۱۸.۳۰. ایا شانس هییت علمی شدن را دارم.
دکتر شیروی
دی ۱۴, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام، احتمالا دانشگاه آزاد و برخی از دانشگاه های غیر انتفاعی.
طاها
آذر ۲۷, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام استاد/وقت بخیر/
یک سوال:
کارشناسی پیام نور معدل ۱۴/۱۱
ارشد سراسری روزانه ۱۸/۲۵ – رتبه برتر
پایان نامه ۱۸
یک مقاله علمی پژوهشی
امکان هیئت علمی شدن وجود داره؟
متشکرم
دکتر شیروی
دی ۱۳, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام، اولا باید دنبال دکتری باشید ولی بعید است با توجه به کارشناسی پیام نور خیلی شانس زیادی حتی با اخذ دکتری داشته باشید.
محسن
آذر ۱۱, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام آقای دکتر. من ۴۱ سال سن دارم و دو ماه دیگه دفاع رساله دکتری دارم. معدل کارشناسی ام ۱۳.۶۵ است و ارشد ۱۵.۵۹ و دکتری ۱۸.۸۸
.آیا من میتوانم هیات علمی شوم؟با سپاس از شما
دکتر شیروی
آذر ۲۲, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام، بعید می دانم. شما دو مشکل دارید. معدل کارشناسی و گذشت سن.
نگین
آذر ۹, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام عرض میکنم خدمتتون.
ببخشید من دانش آموز سال نهم و امسال انتخاب رشته دارم علاقه ی شدیدی به رشته ریاضی دارم ولی متاسفانه به دلیل اینکه دخترم خانوادم کمی مخالفن هدفم استادی در دانشگاه است اگر میشه کمی راهنمایی کنین من و و اینکه استادی دانشگاه ساعتی چه مقداره حقوقش در رشته دبیری ریاضی خیلی ممنون
دکتر شیروی
آذر ۱۸, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام، استادی دانشگاه پول توش نیست عزیزم. بهتر است اگر دنبال پول هستید بروید بنگاه معاملاتی باز کنید.
اسماعیل
آبان ۱۵, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام و عرض ادب جناب دکتر
ممنون از مطالب مفیدتون
من خارج از کشور مشغول تدریس هستم و اینجا از ما خواستند که عنوان علمی خود را از کشور خود یعنی ایران ارائه دهیم، خواستم بدونم من چطور میتونم لقبی علمی در ایران کسب کنم؟ بنده فارغ التحصیل دکتری هستم.
باتشکر
دکتر شیروی
آبان ۲۴, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام، لقب علمی قابل کسب نیست. شما اگر مدرک دارید می توانید مثل دکتری بگویید دکتر و اگر هیات علمی هستید می توانید رتبه دانشگاهی خود را بیان کنید و اگر قبلا جایی تدریس کرده اید، می توانید به عنوان مدرس خودتان را معرفی کنید.
حسین
آبان ۱۳, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام جناب دکتر
بنده در سن ۵۰ سالگی تازه امسال وارد دوره دکتری شیمی دانشگاه ازاد شده ام البته حدود ۲۰ سال تجربه عملی در صنعت دارم.
خواستم بدانم مثلا در سن ۵۵ یا ۵۶ سالگی و پس از فراغت از تحصیل هیچ شانسی برای استخدتم و تدریس در دانشگاه دارم ؟ و اینکه سن تا چه حد در استخدام مهم هست ؟
دکتر شیروی
آبان ۱۵, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام، خیلی بعید است که اخذ مدرک دکتری برای شما فرصت شغلی خاصی ایجاد کند.
راهنمایی
آبان ۹, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام آقای دکتر ضمن عرض خسته نباشید و تشکر بابت پاسخگویی به سوالات
بنده دانشجوی سال آخر دکتری از دانشگاه سراسری (روزانه) می باشم که مقاطع قبلی خود را نیز در دانشگاه های سراسری (روزانه) گذرانده ام که در مقاطع ارشد و دکتری دانش آموخته رتبه اول و دانشجوی رتبه اول بوده ام ولی معدل لیسانس بنده پایین است حدود ۱۴ و خورده ای آیا با این شرایط امیدی برای هیئت علمی شدن در دانشگاه های دولتی یا مراکز تحقیقاتی (به عنوان هیئت علمی) وجود دارد؟ البته هم اکنون در دانشگاه دولتی نیز به عنوان حق التدریس مشغول هستم
و سوال بعدی این که در آزمون استخدامی نیز به عنوان کارمند پذیرفته شده ام همین را ادامه بدهم آیا در آینده فرصتی برای جذب به عنوان هیئت علمی می توانم داشته باشم یا به موسسات تحقیقاتی انتقال بگیرم یا امید چندانی نیست؟
با احترام و تشکر
دکتر شیروی
آبان ۱۱, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام ۱- شانس دارید. ۲- انتقال از کارمندی به هیات علمی تقریبا غیر ممکن است.
مهشید
مهر ۲۷, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام.خسته نباشید.
با مدرک تخصص(نه phd) داروسازی بالینی،میشه از همون اول استاد ب شمار بیاییم یا به عنوان استاد یار فعالیت میکنیم؟
ممنون
دکتر شیروی
مهر ۲۷, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام استادیار باید عضو هیات علمی شوید نه دارای مدرک. اما استخدام شما به عنوان هیات علمی منوط به شرکت در فراخوان هیات علمی و پذیرش و حکم است.
لیلا
مهر ۲۷, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام و احترام
آیا چاپ مقاله در ژورنال های معتبر(Q1,Q2 )، پروژه های تحقیقاتی وابسته به دانشگاه و نگارش و ترجمه کتاب طی دوران تحصیل در مقطع دکترا، هم در رابطه با پایان نامه و هم موضوعات تحقبقاتی دیگر، بعد از جذب هیئت علمی شدن (در دانشگاه فعلی و یا دانشگاهی دیگر ) تاثیری در ارتقای رتبه و بالا بردن امتیاز دارد؟
سپاسگزار خواهم بود اگر نظرتان را دریافت کنم.
با احترام مجدد
دکتر شیروی
مهر ۲۷, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام، برای جذب هیات علمی خوب است ولی کارهای قبلی را که نمی شود بعدا برای دوره های بعدی استفاده کرد.
یلدا
مهر ۲۷, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام وقتتون بخیر من دانشجو دوره کارشناسی رشته روانشناسی یک دانشگاه غیرانتفاعی در مشهد هستم و میخوام استادیار بشم ولی نمیدونم تحت چه شرایطی میتونم اینکارو بکنم لطفا راهنماییم کنید
دکتر شیروی
مهر ۲۷, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام، اگر به دنبال هیات علمی و به قول خودتان استادیار شدن هستید، باید از ابتدا در دانشگاه های درجه اول دولتی تحصیل کنید که شانس شما زیاد شود. اینطوری شانس خود را کم می کنید.
فاطمه
مهر ۲۵, ۱۳۹۸
پاسخ
باعرض سلام و وقت بخیر خدمت شما آقای دکتر ..یه سوال داشتم من دانشجوی کارشناسی حسابداری دانشگاه دکتر شریعتی ام وشاگرد اول و برای کنکور ارشد ازالان تلاش میکنم کا انشالله دانشگاه تهران قبول شوم ولی شنیدم که اگر دانشگاه تربیت مدرس درس بخوانم در مقطع ارشد به راحتی میتوانم جذب دانشگاه شوم وتدریس کنم وخیلی پرسجو کردم وجواب قطعی عایدم نشد ممنون میشم منو راهنمایی کنید دراین زمینه که چه دانشگاهی اولویت اولم باشد سپاس گزارم.
دکتر شیروی
مهر ۲۷, ۱۳۹۸
پاسخ
سلام، تربیت مدرس دیگر امتیاز خاصی برای هیات علمی شدن ندارد و فرقی با دیگر دانشگاه ها از این حیث ندارد.
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
دیدگاه document.getElementById(“comment”).setAttribute( “id”, “a8a16afec51a736ab80faeb81efcc007” );document.getElementById(“ccfd8c7f5e”).setAttribute( “id”, “comment” );
نام *
ایمیل *
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی می‌نویسم.
آیین نامه ارتقای اعضای هیأت علمی 
عضو هیئت علمی عنوان کلی برای مدرس دانشگاه است که به مراتب اصلی زیر تقسیم میشود:
مربی، از مراتب علمی دانشگاهی برای اعضای هیئت علمی دانشگاه‌ها و سایر مراکز علمی و پژوهشی است و ازنظر بین‌المللی معادل Instructor میباشد. این عنوان به دارندگان مدارک دانشگاهی پایینتر از دکتری داده میشود.
استادیار، از مراتب علمی دانشگاهی برای اعضای هیئت علمی و معمولاً معادل Assistant Professor در سیستم آمریکایی-کانادایی است. در ایران این مرتبه بالاتر از مرتبهٔ مربی و پایینتر از مرتبهٔ دانشیاری است.
دانشیار از مراتب علمی دانشگاهی برای اعضای هیئت‌علمی و معادل Associate Professor است. این مرتبه بالاتر از مرتبهٔ استادیاری و پایینتر از استادی است. برای رسیدن به این مرتبه، هیئت‌علمی باید بر اساس آیین‌نامهٔ ارتقای وزارت علوم و تحقیقات و فناوری یا وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، به حداقل امتیاز لازم دست پیدا کند. از فاکتورهای مهم برای رسیدن به مرتبهٔ دانشیاری، امتیاز پژوهشی است که بر اساس تعداد مقاله‌ها، کتابها و فعالیتهای تحقیقاتی مشابه ارزیابی میشود.
استاد یا پروفسور (به لاتین: Professor) یکی از درجه‌های علمی برای اعضای هیئت علمی دانشگاه‌ها ومراکز تحقیقاتی است که بالاترین درجهٔ علمی در بین مدرسان دانشگاه به‌شمار می‌آید.
تفاوت استادیار و دانشیار
در ایران مطابق با سیستم آموزشی دانشگاهی یک استاد در یک نظام ارتقای سلسله‌مراتبی، بالاتر از درجات مربی(Instructor)، استادیار (Assistant Professor) ودانشیار (Associate Professor) و پایینتر از رتبه استاد ممتاز (Academic tenure) قرار می‌گیرد.
در برخی از موارد به کسانیکه رتبه استادی را در دانشگاه دارند استاد تمام (Full Professor) گفته میشود.
هیئت علمی در ایران به دو دستهٔ هیئت علمی آموزشی و هیئت علمی پژوهشی تقسیم‌بندی میشود.
عضو هیئت علمی پژوهشی، به‌صورت موظف تدریس انجام نمی‌دهد و به امور پژوهشیِ صِرف می‌پردازد (در پژوهشگاه‌ها بسیار رایج است)
عضو هیئت علمی آموزشی، علاوه بر امور پژوهشی، موظف است ساعاتی در هفته را (بین ۱۰ تا ۱۶ ساعت، بسته به مرتبهٔ علمی و بعضی معیارهای دیگر) به امور آموزشی بپردازد.
خلاصه‌ای از آیین‌نامه و مقررات استخدامیِ اعضای هیئت علمی
خبرنامه دانشجویان ایران: بسیاری از افراد علاقه مند هستند که در مورد مرتبه علمی و استخدامی‌مدرسین دانشگاه و اعضای هیأت علمی‌اطلاع بیشتری داشته باشند. این نوشته کوتاه به اختصار مراتب علمی‌و استخدامی‌کسانی را که در دانشگاه ها تدریس می‌کنند، بیان می‌کند.
به گزارش خبرنگار صنفی – آموزشی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ کسانی که در دانشگاه تدریس می‌کنند از حیث رابطه استخدامی‌با دانشگاه محل تدریس به دو گروه «مدعو» و «عضو هیأت علمی» تقسیم می‌شوند. مدرسین مدعو به موجب قرارداد حق التدریس در دانشگاه مورد نظر تدریس می‌کنند. مدرسین مدعو ممکن است در دانشگاه دیگری عضو هیأت علمی باشند ولی در دانشگاه مورد نظر به صورت حق التدریسی به امر تعلیم اشتغال داشته باشند. بسیاری از مدرسین مدعو، در هیچ دانشگاهی عضو هیأت علمی نیستند و فعالیت آنها در دانشگاه صرفا به صورت حق التدریسی انجام میشود.
هیئت علمی کیست؟
«عضو هیأت علمی» دانشگاه به کسانی اطلاق میشود که به موجب قرارداد پیمانی، رسمی‌آزمایشی یا رسمی‌قطعی در دانشگاه خاصی استخدام شده و در آنجا به فعالیت آموزشی و یا پژوهشی مشغول هستند. بر حسب وظایف محوله، عضو هیأت علمی ممکن است «عضو هیأت علمی آموزشی» یا «عضو هیأت علمی پژوهشی» باشد. اکثریت قاطع اعضای هیأت علمی دانشگاه آموزشی هستند که وظیفه آنها در درجه اول آموزش است در حالی که تعداد کمی‌نیز پژوهشی هستند که عمده فعالیت آنها انجام فعالیتهای پژوهشی است.
مراتب هیئت علمی چیست؟
اعضای هیأت علمی از حیث مرتبه به ترتیب از مرحله پایین تر به مرحله بالاتر به «مربی (Instructor)»، «استادیار(Assistant Professor) »، «دانشیار(Associate Professor)» و «استاد (Professor)» تقسیم می‌شوند.
تفاوت استادیار و دانشیار
مربی کیست؟
کسانی که فاقد مدرک دکتری (PhD) هستند اما دارای مدرک کارشناسی ارشد هستند و عضو هیأت علمی‌دانشگاه می‌شوند به عنوان مربی استخدام می‌شوند (امروزه به ندرت دانشگاه ها حاضر می‌شوند کسی را به عنوان مربی استخدام کنند). معمولا ارتقای یک مربی به مرتبه بالاتر منوط به اخذ مدرک دکتری است ولی در برخی موارد استثنایی مربیان با داشتن امتیازات پژوهشی لازم و دفاع از یک رساله به مرتبه بالاتر ارتقاء می‌یابند بدون این که ضرورتا مدرک دکتری اخذ کنند. مربیانی که در طول استخدام مدرک دکتری اخذ می‌کنند، با چاپ یک یا دو مقاله علمی‌پژوهشی به مرتبه استادیاری ارتقاء پیدا می‌کنند.
استادیار کیست؟
کسانی که دارای مدرک دکتری (PhD) هستند در بدو استخدام به عنوان استادیار عضو هیأت علمی می‌شوند. ارتقای استادیاران به مرتبه دانشیاری منوط به گذشت حداقل چهار سال و کسب امتیارات لازم آموزشی و پژوهشی و اخیرا فرهنگی طبق آیین نامه ارتقای اعضای هیأت علمی‌به تشخیص هیأت ممیزه دانشگاه مربوط است. اعضای هیأت علمی دانشگاههای فاقد هیأت ممیزه باید تقاضای خود را به هیأت ممیزه مرکزی در وزارت علوم ارسال کنند. هیچ استادیاری نمی‌تواند مستقیما و بدون اخذ درجه دانشیاری به مرتبه استادی ارتقاء یابد.
دانشیار کیست؟
دانشیاران در صورتی میتوانند به مرتبه بالاتر یعنی استادی یا استاد تمامی نایل شوند که حداقل چهار سال (در اکثر موارد عملا بیش از پنج سال) در مرتبه دانشیاری توقف داشته و حداقل امتیارات لازم آموزشی و پژوهشی و فرهنگی را به تشخیص هیأت ممیزه دانشگاه مزبور طبق آیین نامه ارتقای اعضای هیأت علمی‌کسب کرده باشند. هیات ممیزه ها معمولا در اعطای درجه استادی دقت بیشتری انجام می‌دهند تا مطمئن شوند که فرد مورد نظر واقعا شایسته درجه استادی است.
اعضای هیئت علمی باید چند واحد تدریس کنند؟
هر عضو هیأت علمی موظف است در هفته حداقل تعداد واحدی را تدریس کند که این امر حسب مرتبه علمی‌فرد متفاوت میباشد. طبق آخرین دستورالعمل، تعداد واحدهای موظفی اعضای هیأت علمی‌آموزشی در دانشگاه محل خدمت به شرح زیر است: استاد: ۸ واحد؛ دانشیار: ۹ واحد؛ استادیار: ۱۰ واحد؛ مربی ۱۲ واحد.
اعضای هیأت علمی‌دانشگاه در صورت انجام فعالیت های آموزشی و پژوهشی لازم هر سال میتوانند یک پایه ترفیع کسب کنند. مثلا کسی که «دانشیار پایه ۱۵ دانشگاه تهران» است، این بدین معنا است که فرد مزبور اولا عضو هیأت علمی‌دانشگاه تهران است، ثانیا رتبه علمی‌وی دانشیار است که توانسته تاکنون ۱۵ پایه ترفیع کسب کند. معمولا بین تعداد پایه‌های کسب شده یک عضو هیأت علمی و سال‌های استخدام وی رابطه وجود دارد. در موارد خاص، فرد ممکن است پایه تشویقی و یا یک یا چند پایه ایثارگری دریافت کرده باشد.
اصولا هر کسی که عضو هیأت علمی است باید در معرفی خود در نوشته های خود یا در سایر مجامع، مرتبه دانشگاهی خود را بیان کند. اما امروزه کتابها یا نوشته های زیادی وجود دارد که وقتی روی جلد آنها را نگاه می‌کنی نویسنده خودش را «استاد دانشگاه» نامیده است. در کنفرانس ها، مصاحبه‌های رادیو و تلویزیونی و مطبوعات نیز این گونه عبارات مبهم به وفور توسط خود افراد یا مجریان برای معرفی افراد بکار گرفته میشود.
استاد دانشگاه تقلبی یا واقعی؟
وقتی کسی خود را «استاد دانشگاه» معرفی می‌کند، معلوم نیست که وی اولا عضو هیأت علمی کدام دانشگاه است و ثانیا مرتبه وی چیست؟ به عبارت دیگر آیا فرد واقعا عضو هیأت علمی‌دانشگاهی هست و آیا وی واقعا دارای درجه استادی است؟ اگر این فرد واقعا استاد دانشگاه خاصی است، چرا دانشگاه خود را معرفی نمیکند که مخاطبین بدانند که وی استاد کدام دانشگاه است. مسلما اگر کسی خود را «استاد دانشگاه تهران» خطاب کند، باید واقعا دارای درجه استادی و عضو هیأت علمی دانشگاه تهران باشد، در غیر این صورت این موضوع به سرعت تکذیب میشود. یک راه برای فرار از این مخمصه، استفاده از عبارت مبهم «استاد دانشگاه» یا «استاد دانشگاه های تهران» است که هم به فرد هویت می‌دهد و هم امکان تکذیبش به راحتی ممکن نیست. چطور همه دانشگاه ها جمع بشوند و ادعای وی را تکذیب کنند!؟
چه کسی «پروفسور» میشود؟
برخی از افراد خود را تحت عنوان «پروفسور» معرفی می‌کنند یا در رسانهها بدین عنوان معرفی می‌شوند که معلوم نیست که منظور چیست. اگر منطور این است که فرد مزبور در خارج از کشور عضو هیأت علمی‌دانشگاهی است و رتبه آن professor است، این همان است که معادل آن در فارسی «استاد» یا «استاد تمام» است. البته این عنوان در برخی از کشورها بعضا به اساتید دانشگاه که دارای کرسی هستند، اطلاق میشود. در هر حال برای ما معلوم نشد که چه کسی پروفسور هست و چه کسی نیست و فرد برای کسب این درجه چه مراحلی را باید طی کند. بنظرم این لقب را رسانه ها به هر که دوست دارند می‌دهند و از هر که دوست دارند دریغ می‌دارند. البته در دانشگاه تهران، این امکان برای یک استاد تمام وجود دارد که عنوان «استاد ممتاز» را کسب کند که این منوط به گذشت ده سال از زمان اخذ مرتبه استادی و کسب امتیازات آموزشی و پژوهشی زیادی است.
از آنجایی که هم استاد و هم دانشیار رتبه های بالایی در مورد کارمندان دانشگاهی یک آموزش عالی دارند ، باید تفاوت بین استاد و استادیار را بدانیم. دانشیار مقام یک رتبه زیر استادی است. با این حال ، در کشورهای مختلف به اساتید وابسته در سلسله مراتب مکان های مختلفی داده می شود در حالی که استادی کامل به عنوان بالاترین عنوان علمی باقی می ماند. به عنوان مثال ، در آمریکا ، استادیار با درجه استادی بالاتر از استادیار است در حالی که در بیشتر کشورهای مشترک المنافع این جایگاه بین مدرس ارشد و استاد است. با این حال ، هر دو این سمت ها به عنوان مقام های مستقل در دانشگاه ها شناخته می شوند.
استادی بالاترین رتبه در سلسله مراتب دانشگاهیان در یک دانشگاه است. بیشتر اوقات استاد به عنوان فردی تعریف می شود که استاد است. هرکسی که آرزو دارد استاد شود باید دکتری دریافت کند. استعدادیابی به افرادی اعطا می شود که سهم قابل توجهی در تحقیق و تدریس یک رشته خاص را در نظر بگیرند. از استادان انتظار می رود که دانشجویان دوره های کارشناسی ارشد و کارشناسی ارشد یک مؤسسه سخنرانی کنند و به خصوص وکالت خود را در دوره و طراحی برنامه درسی برای دوره های دانشگاهی خردسال ارائه می دهند. با این حال ، مسئولیت اصلی آنها انجام تحقیقات و به اشتراک گذاری یافته ها با جوامع دانشگاهی بصورت محلی و بین المللی است. اساتید معمولاً مسئولیت هایی را به عنوان رئیس بخش ها ، دانشکده ها بر عهده دارند. آنها همچنین به عنوان اعضای کمیته های مدیریت نقش سهمی در عملکرد صحیح و پیشرفت دانشگاه ها دارند.
استادیاری دانش آموخته یک رتبه پایین به سطح استادی کامل است. در کشورهای مشترک المنافع ، این مقام به عنوان یک خواننده نیز شناخته می شود. استاديار كسي است كه دكترا را به دست آورده است. و هنوز هم در زمینه تدریس و تحقیق قابل توجهی برخوردار است اما هنوز به اندازه استاد نیست. استادیار استادی که الزام ورود به سطح دانشگاهیان برای پیوستن به کارکنان یک دانشگاه است ، یک جایگاه پایین تر از اساتید دانشیار است. در برخی زمینه ها ، اساتید وابسته نیز به حق رأی در تصمیم گیری در مؤسسه وابسته ، به عنوان مثال ، در ایالات متحده ، داده می شوند. در اکثر کشورها حتی اگر اساتید همکار نقش مهمی در تدریس دارند ، اما نمی توان آنها را در نظارت دکتری مشاهده کرد. دانشجویان خودشان مانند اساتید هستند. با تجربه ، از اساتید همکار نیز انتظار می رود که نقش رهبری را در یک مؤسسه ایفا کنند. با این حال ، به یاد داشته باشید که مسئولیت ها و نقش شغلی آنها ممکن است از کشور به کشور دیگر یا موسسه ای به نهاد دیگر متفاوت باشد.
همانطور که در بالا ذکر شد ، هر دو این سمت به عنوان مقامات مستقل در دانشگاه در نظر گرفته می شوند. برخی از حقایق مهم درباره دو موضع ،
• استادی در بالاترین مقام در کارمندان دانشگاهی دانشگاه است در حالیکه استادی دانشگاهی همراه یک رتبه پایین از استادی کامل است.
تفاوت استادیار و دانشیار
• اساتید نقش مهمی در انجام تحقیق در یک رشته خاص دارند ، در حالی که انتظار می رود اساتید دستیار هم در تدریس و هم در پژوهش شرکت کنند.
• اساتید معمولاً در مدیریت مؤسسات آموزشی نقش رهبری دارند.
• مشاغل خاصی وجود دارد که توسط اساتید مانند نظارت بر دکتری انجام می شود. دانشجویان بر اساس سن و سال خود.
در خاتمه ، باید توجه داشت که این تجربه گسترده و طولانی مدت در امر تدریس و تحقیق است که باعث می شود اساتید ارشد در اساتید دانشیار باشند. از آنجا که اساتید دانشیار در زمینه خود با گذر زمان و مواجهه ، تجربه بیشتری کسب می کنند ، شانس خوبی برای ارتقاء به استادی کامل دارند.
No ! …
شرکت ناسار (ترجمه عربی مترجم و راننده عرب)
مشاوره تجارت با کشورهای عربی / اعزام مترجم همزمان عربی – مترجم عربی فارسی در عراق و عمان / راننده مسلط به عربی تماس: 09124789649
مراتب علمی استادان دانشگاه
برای دسترسی به معادلو توضیحات مراتب علمی در دانشگاه های عربی اینجا کلیک کنید
مراتب علمی به سه زبان (فارسی – انگلیسی – عربی)
تفاوت استادیار و دانشیار
بسیاری از افراد علاقه مند هستند که در مورد مرتبه علمی و استخدامی مدرسین دانشگاه و اعضای هیأت علمی اطلاع بیشتری داشته باشند. این نوشته کوتاه به اختصار مراتب علمی و استخدامی کسانی را که در دانشگاه ها تدریس می کنند، بیان می کند.
کسانی که در دانشگاه تدریس می کنند از حیث رابطه استخدامی با دانشگاه محل تدریس به دو گروه «مدعو» و «عضو هیأت علمی» تقسیم می شوند. مدرسین مدعو به موجب قرارداد حق التدریس در دانشگاه مورد نظر تدریس می کنند. مدرسین مدعو ممکن است در دانشگاه دیگری عضو هیأت علمی باشند ولی در دانشگاه مورد نظر به صورت حق التدریسی به امر تعلیم اشتغال داشته باشند. بسیاری از مدرسین مدعو، در هیچ دانشگاهی عضو هیأت علمی نیستند و فعالیت آنها در دانشگاه صرفا به صورت حق التدریسی انجام می شود.
«عضو هیأت علمی» دانشگاه به کسانی اطلاق میشود که به موجب قرارداد پیمانی، رسمی آزمایشی یا رسمی قطعی در دانشگاه خاصی استخدام شده و در آنجا به فعالیت آموزشی و یا پژوهشی مشغول هستند. بر حسب وظایف محوله، عضو هیأت علمی ممکن است «عضو هیأت علمی آموزشی» یا «عضو هیأت علمی پژوهشی» باشد. اکثریت قاطع اعضای هیأت علمی دانشگاه آموزشی هستند که وظیفه آنها در درجه اول آموزش است در حالی که تعداد کمی نیز پژوهشی هستند که عمده فعالیت آنها انجام فعالیت های پژوهشی است.
اعضای هیأت علمی از حیث مرتبه به ترتیب از مرحله پایین تر به مرحله بالاتر به «مربی (Instructor)»، «استادیار(Assistant Professor) »، دانشیار(Associate Professor)» و «استاد (Professor)» تقسیم می شوند.
کسانی که فاقد مدرک دکتری (PhD) هستند اما دارای مدرک کارشناسی ارشد هستند و عضو هیأت علمی دانشگاه می شوند به عنوان مربی استخدام می شوند (امروزه به ندرت دانشگاه ها حاضر می شوند کسی را به عنوان مربی استخدام کنند). معمولا ارتقای یک مربی به مرتبه بالاتر منوط به اخذ مدرک دکتری است ولی در برخی موارد استثنایی مربیان با داشتن امتیازات پژوهشی لازم و دفاع از یک رساله به مرتبه بالاتر ارتقاء می یابند بدون این که ضرورتا مدرک دکتری اخذ کنند. مربیانی که در طول استخدام مدرک دکتری اخذ می کنند، با چاپ یک یا دو مقاله علمی پژوهشی به مرتبه استادیاری ارتقاء پیدا می کنند.
کسانی که دارای مدرک دکتری (PhD) هستند در بدو استخدام به عنوان استادیار عضو هیأت علمی می شوند. ارتقای استادیاران به مرتبه دانشیاری منوط به گذشت حداقل چهار سال و کسب امتیارات لازم آموزشی و پژوهشی و اخیرا فرهنگی طبق آیین نامه ارتقای اعضای هیأت علمی به تشخیص هیأت ممیزه دانشگاه مربوط است. اعضای هیأت علمی دانشگاه های فاقد هیأت ممیزه باید تقاضای خود را به هیأت ممیزه مرکزی در وزارت علوم ارسال کنند. هیچ استادیاری نمی تواند مستقیما و بدون اخذ درجه دانشیاری به مرتبه استادی ارتقاء یابد.
دانشیاران در صورتی می توانند به مرتبه بالاتر یعنی استادی یا استاد تمامی نایل شوند که حداقل چهار سال (در اکثر موارد عملا بیش از پنج سال) در مرتبه دانشیاری توقف داشته و حداقل امتیارات لازم آموزشی و پژوهشی و فرهنگی را به تشخیص هیأت ممیزه دانشگاه مزبور طبق آیین نامه ارتقای اعضای هیأت علمی کسب کرده باشند. هیات ممیزه ها معمولا در اعطای درجه استادی دقت بیشتری انجام می دهند تا مطمئن شوند که فرد مورد نظر واقعا شایسته درجه استادی است.
هر عضو هیأت علمی موظف است در هفته حداقل تعداد واحدی را تدریس کند که این امر حسب مرتبه علمی فرد متفاوت می باشد. طبق آخرین دستورالعمل، تعداد واحدهای موظفی اعضای هیأت علمی آموزشی در دانشگاه محل خدمت به شرح زیر است: استاد: ۸ واحد؛ دانشیار: ۹ واحد؛ استادیار: ۱۰ واحد؛ مربی ۱۲ واحد.
اعضای هیأت علمی دانشگاه در صورت انجام فعالیت های آموزشی و پژوهشی لازم هر سال می توانند یک پایه ترفیع کسب کنند. مثلا کسی که «دانشیار پایه ۱۵ دانشگاه تهران» است، این بدین معنا است که فرد مزبور اولا عضو هیأت علمی دانشگاه تهران است، ثانیا رتبه علمی وی دانشیار است که توانسته تاکنون ۱۵ پایه ترفیع کسب کند. معمولا بین تعداد پایه های کسب شده یک عضو هیأت علمی و سال های استخدام وی رابطه وجود دارد. در موارد خاص، فرد ممکن است پایه تشویقی و یا یک یا چند پایه ایثارگری دریافت کرده باشد.
اصولا هر کسی که عضو هیأت علمی است باید در معرفی خود در نوشته های خود یا در سایر مجامع، مرتبه دانشگاهی خود را بیان نماید. اما امروزه کتابها یا نوشته های زیادی وجود دارد که وقتی روی جلد آنها را نگاه می کنی نویسنده خودش را «استاد دانشگاه» نامیده است. در کنفرانس ها، مصاحبه های رادیو و تلویزیونی و مطبوعات نیز این گونه عبارات مبهم به وفور توسط خود افراد یا مجریان برای معرفی افراد بکار گرفته می شود.
وقتی کسی خود را «استاد دانشگاه» معرفی می کند، معلوم نیست که وی اولا عضو هیأت علمی کدام دانشگاه است و ثانیا مرتبه وی چیست؟ به عبارت دیگر آیا فرد واقعا عضو هیأت علمی دانشگاهی هست و آیا وی واقعا دارای درجه استادی است؟ اگر این فرد واقعا استاد دانشگاه خاصی است، چرا دانشگاه خود را معرفی نمی کند که مخاطبین بدانند که وی استاد کدام دانشگاه است. مسلما اگر کسی خود را «استاد دانشگاه تهران» خطاب کند، باید واقعا دارای درجه استادی و عضو هیأت علمی دانشگاه تهران باشد والا زود موضوع تکذیب می شود. یک راه برای فرار از این مخمصه، استفاده از عبارت مبهم «استاد دانشگاه» یا «استاد دانشگاه های تهران» است که هم به فرد هویت می دهد و هم امکان تکذیبش به راحتی ممکن نیست. چطور همه دانشگاه ها جمع بشوند و ادعای وی را تکذیب کنند!؟
برخی از افراد خود را تحت عنوان «پروفسور» معرفی می کنند یا در رسانهها بدین عنوان معرفی می شوند که معلوم نیست که منظور چیست. اگر منطور این است که فرد مزبور در خارج از کشور عضو هیأت علمی دانشگاهی است و رتبه آن professor است، این همان است که معادل آن در فارسی «استاد» یا «استاد تمام» است. البته این عنوان در برخی از کشورها بعضا به اساتید دانشگاه که دارای کرسی هستند، اطلاق میشود. در هر حال برای ما معلوم نشد که چه کسی پروفسور هست و چه کسی نیست و فرد برای کسب این درجه چه مراحلی را باید طی کند. بنظرم این لقب را رسانه ها به هر که دوست دارند می دهند و از هر که دوست دارند دریغ می دارند. البته در دانشگاه تهران، این امکان برای یک استاد تمام وجود دارد که عنوان «استاد ممتاز» را کسب کند که این منوط به گذشت ده سال از زمان اخذ مرتبه استادی و کسب امتیازات آموزشی و پژوهشی زیادی است.
منبع: سایت دکتر شیرویYou may also like
معرفی رشته مطالعات ترجمه عربی در مقطع دکترا + سرفصل
فراداستان در رئالیسم جادویی
استخدام در یک شرکت معتبر در شرق تهران
انشاء عربی در مورد برف – متن عربی در مورد برف
چگونه خسارت افت قیمت خودرو بدلیل تصادف را مطالبه کنیم؟
اس ام اس تبریک تولد به عربیYou may also like
گوناگون
تبریک عید قربان به زبان عربی – اس ام اس عربی تبریک عید قربانتبریک عید قربان به زبان عربی – اس ام اس عربی تبریک عید قربان – عرب زبان – عید ال…
گوناگون
امشی کردن یعنی چهامشی کردن یعنی چهامشی کن به چه معناستامشی چیست ؟امشی نوعی حشره کش است دارویی از …
گوناگون
غذا را پشت میز بخوریم یا روی زمینغذا را پشت میز بخوریم یا روی زمینفواید سلامت غذا خوردن در حالت نشسته روی زمیناست…
گوناگون
خطر نابودی گردشگری به دلیل کروناخطر نابودی گردشگری به دلیل کروناشورای جهانی سفر و گردشگری (WTTC) اعلام کرد شیوع …
گوناگون
پاپریکا چیست ؟پاپریکا چیست ؟پاپریکا (paprika) نوعی ادویه است که از آسیاب فلفل خشک شده (capsicu…
گوناگون
کلنل ساندرز کیست ؟کلنل ساندرز کیست ؟ساندرز بنیانگذار رستورانهای کی اف سی است که بعد از بازنشستگی و…You may also like
تأثیر حافظ بر غرب
تبریک عید قربان به زبان عربی – اس ام اس عربی تبریک عید قربان
ترجمه استعاره در قرآن
ترجمه تابوهای زبانی
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
دیدگاه
نام *
ایمیل *
وب سایت
اینستاگرام آموزش مکالمه عربی با ویدوهای جذاب
جهت درخواست درج لینک با ما تماس بگیرید 09124789649
ناسار نام منطقه ای در سمنان است.
برای اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید
Copyright © ۱۳۹۹ شرکت ناسار (ترجمه عربی مترجم و راننده عرب)
Design by ThemesDNA.com
بسیاری از افراد علاقه مند هستند که در مورد مرتبه علمی و استخدامی مدرسین دانشگاه و اعضای هیأت علمی اطلاع بیشتری داشته باشند. این نوشته کوتاه به اختصار مراتب علمی و استخدامی کسانی را که در دانشگاه ها تدریس می کنند، بیان می کند.
کسانی که در دانشگاه تدریس می کنند از حیث رابطه استخدامی با دانشگاه محل تدریس به دو گروه «مدعو» و «عضو هیأت علمی» تقسیم می شوند. مدرسین مدعو به موجب قرارداد حق التدریس در دانشگاه مورد نظر تدریس می کنند. مدرسین مدعو ممکن است در دانشگاه دیگری عضو هیأت علمی باشند ولی در دانشگاه مورد نظر به صورت حق التدریسی به امر تعلیم اشتغال داشته باشند. بسیاری از مدرسین مدعو، در هیچ دانشگاهی عضو هیأت علمی نیستند و فعالیت آنها در دانشگاه صرفا به صورت حق التدریسی انجام می شود.
«عضو هیأت علمی» دانشگاه به کسانی اطلاق میشود که به موجب قرارداد پیمانی، رسمی آزمایشی یا رسمی قطعی در دانشگاه خاصی استخدام شده و در آنجا به فعالیت آموزشی و یا پژوهشی مشغول هستند. بر حسب وظایف محوله، عضو هیأت علمی ممکن است «عضو هیأت علمی آموزشی» یا «عضو هیأت علمی پژوهشی» باشد. اکثریت قاطع اعضای هیأت علمی دانشگاه آموزشی هستند که وظیفه آنها در درجه اول آموزش است در حالی که تعداد کمی نیز پژوهشی هستند که عمده فعالیت آنها انجام فعالیت های پژوهشی است. مرتبه علمی اعضای هیأت علمی دانشگاها به ترتیب صعودی عبارت است از:
افرادی که فاقد مدرک دکتری (PhD) هستند و عضو هیأت علمی دانشگاه می شوند، دارای مرتبه علمی مربی خواهند بود (امروزه به ندرت دانشگاه ها حاضر می شوند کسی را به عنوان مربی استخدام کنند). معمولا ارتقای یک مربی به مرتبه بالاتر منوط به اخذ مدرک دکتری توسط فرد است ولی در برخی موارد استثنایی مربیان با داشتن امتیازات پژوهشی لازم و دفاع از یک رساله به مرتبه علمی بالاتر ارتقاء می یابند بدون این که ضرورتا مدرک دکتری اخذ کنند. مربیانی که در طول استخدام مدرک دکتری اخذ می کنند، با چاپ یک یا دو مقاله علمی پژوهشی به مرتبه استادیاری ارتقاء پیدا می کنند.
تفاوت استادیار و دانشیار
افرادی که دارای مدرک دکتری (PhD) هستند و به عنوان هیئت علمی به استخدام دانشگاهی در می آیند، در ابتدا دارای مرتبه علمی استادیار هستند. ارتقای استادیاران به مرتبه دانشیاری منوط به گذشت حداقل چندین سال و کسب امتیارات لازم آموزشی و پژوهشی و فرهنگی طبق آیین نامه ارتقای اعضای هیأت علمی و تایید این امتیازها توسط هیأت ممیزه دانشگاه محل استخدام فرد که متشکل از تعدادی استاد با تجربه و اشخاص حقوقی است، می باشد (کسب امتیازات لازم به چند گروه کلی تقسیم می شوند که فرد مذکور باید در هر بخش امتیازات را کسب کند که کسب برخی از این امتیازات به سختی صورت می گیرد ! ). اعضای هیأت علمی دانشگاه های فاقد هیأت ممیزه باید تقاضای خود را به هیأت ممیزه مرکزی در وزارت علوم ارسال کنند. هیچ استادیاری نمی تواند مستقیما و بدون اخذ درجه دانشیاری به مرتبه استادی ارتقاء یابد.
دانشیاران در صورتی می توانند به مرتبه علمی بالاتر یعنی استادی (Professor) نائل شوند که حداقل چندین سال در مرتبه دانشیاری توقف داشته و حداقل امتیارات لازم آموزشی و پژوهشی و فرهنگی را به تشخیص هیأت ممیزه دانشگاه مزبور طبق آیین نامه ارتقای اعضای هیأت علمی کسب کرده باشند. هیات ممیزه ها معمولا در اعطای درجه استادی دقت وسختی بیشتری به خرج می دهند تا مطمئن شوند که فرد مورد نظر واقعا شایسته درجه استادی است.
هر عضو هیأت علمی موظف است در هفته حداقل تعداد واحدی را تدریس کند که این امر حسب مرتبه علمی فرد متفاوت می باشد. تعداد واحدهای موظفی اعضای هیأت علمی آموزشی در دانشگاه محل خدمت به شرح زیر است: استاد: ۸ واحد؛ دانشیار: ۹ واحد؛ استادیار: ۱۰ واحد؛ مربی ۱۲ واحد. البته تعداد واحدهای موظف اساتید ممکن است دستخوش تغییرات شده باشد.
اعضای هیأت علمی دانشگاه در صورت انجام فعالیت های آموزشی و پژوهشی لازم هر سال می توانند یک پایه ترفیع کسب کنند. مثلا کسی که «دانشیار پایه ۱۵ دانشگاه تهران» است، این بدین معنا است که فرد مزبور اولا عضو هیأت علمی دانشگاه تهران است، ثانیا رتبه علمی وی دانشیار است که توانسته تاکنون ۱۵ پایه ترفیع کسب کند. معمولا بین تعداد پایه های کسب شده یک عضو هیأت علمی و سال های استخدام وی رابطه وجود دارد. در موارد خاص، فرد ممکن است پایه تشویقی و یا یک یا چند پایه ایثارگری دریافت کرده باشد.
اصولا هر کسی که عضو هیأت علمی است باید در معرفی خود در نوشته های خود یا در سایر مجامع، مرتبه دانشگاهی خود را بیان نماید. اما امروزه کتابها یا نوشته های زیادی وجود دارد که وقتی روی جلد آنها را نگاه می کنی، نویسنده خودش را «استاد دانشگاه» نامیده است. در کنفرانس ها، مصاحبه های رادیو و تلویزیونی و مطبوعات نیز این گونه عبارات مبهم به وفور توسط خود افراد یا مجریان برای معرفی افراد بکار گرفته می شود.
وقتی کسی خود را «استاد دانشگاه» معرفی می کند، معلوم نیست که وی اولا عضو هیأت علمی کدام دانشگاه است و ثانیا مرتبه وی چیست؟ به عبارت دیگر آیا فرد واقعا عضو هیأت علمی دانشگاهی هست و آیا وی واقعا دارای درجه استادی است؟ اگر این فرد واقعا استاد دانشگاه خاصی است، چرا دانشگاه خود را معرفی نمی کند که مخاطبین بدانند که وی استاد کدام دانشگاه است. مسلما اگر کسی خود را «استاد دانشگاه تهران» خطاب کند، باید واقعا دارای درجه استادی و عضو هیأت علمی دانشگاه تهران باشد، در غیر اینصورت زود موضوع می تواند تکذیب می شود. به راستی یک راه برای فرار از این مخمصه، استفاده از عبارت مبهم «استاد دانشگاه» یا «استاد دانشگاه های تهران» است که هم به فرد هویت می دهد و هم امکان تکذیبش به راحتی ممکن نیست.
منبع: https://dr.shiravi.com
آنها فقط صفوف هستند
در انگلیس ، در اکثر موسسات ، اینگونه است:
مدرس
مدرس ارشد
خواننده
تفاوت استادیار و دانشیار
استاد
همه این مواضع نقش های دائمی دارند ،
به عنوان مثال ، نزدیکترین “تصدی” به یک دانشگاهی در انگلستان (شما هنوز هم می توانید از کار اخراج شوید ، اگرچه کار ساده ای نیست). اگر دانشگاهی بخواهد کارکنان تدریس معین داشته باشد ، مدرسان دانشیار را استخدام می کند ، که دارای رتبه های پایین تر از مدرسین هستند.
شما همچنین می توانید به جای خواننده ، از SL سخنرانی کنید ، اما نمی توانید از طریق مدرس اصلی به استاد بروید ، زیرا این عنوان فقط مربوط به تدریس است. (گاهی اوقات PL یک درجه دائمی نیست: می تواند با یک نقش خاص اداری که توسط یک دانشگاه علمی فعال تحقیقاتی انجام می شود مرتبط باشد ، در این صورت فرد مربوطه نیز می تواند خواننده و سپس استاد باشد). در انگلستان ، یک استادی یا صندلی با تحقیقات گره خورده است. همچنین به طور کلی یک رتبه بسیار بالا محسوب می شود. استاد
نمی کند
معلم متوسط؛ هیچ کس در مورد اساتید کالج یا دبیرستانها در انگلستان صحبت نمی کند.
در ایالات متحده آمریکا SL وجود ندارد. رتبه های معادل آن عبارتند از:
بریتانیا
->
ایالات متحده آمریکا
مدرس -> استادیار
خواننده -> دانشیار
استاد -> استاد
فقط دانشیار و استاد نقشهای دائمی (تحمل) دارند.
برخی از دانشگاههای دنیای انگلستان بیشتر این رتبه ها را قبول می کنند. در جاهای دیگر ، برخی از افراد درخواست می کنند اجازه دهند خود را به عنوان صعود فراخوانند. پروفسور فقط به این ترتیب جایگاه آنها توسط افراد خارج از کشور قابل درک است ، زیرا “مدرس” در ایالات متحده آمریکا درجه بسیار پایین است.
در آمریکای شمالی و برخی مناطق دیگر ، سیستم رتبه بندی وجود دارد که به این صورت عمل می کند:
استادیار
دانشیار
(استاد تمام
(گاهی اوقات سطح زیر استادی استاد “مدرس” است ، اما حتی اگر وجود داشته باشد ، افراد به ندرت در آن سطح استخدام می شوند).
آنها صرفاً نمرات پرداختی هستند. هیچ چیز بیشتر احتمالاً متداول ترین رتبه شغلی ، یعنی رتبه ای که افراد در آن به پایان می رسند ، دانشیار پروفسور است. شما معمولاً وقتی که تصدی می گیرید ، این پیشرفت را دریافت می کنید. چرا برای ارتقاء به استاد کامل درخواست نمی شود؟ خوب ، همانطور که اشاره شد ، شما درخواست می کنید ، فقط به شما تبلیغی داده نمی شود. برنامه های تبلیغاتی یک دردسر است. برنده یک جایزه نوبل اخیر ، آنچنان که هرگز تقاضا نکرد ، یک استاد کامل نبود
(اکنون او است ، تصور می کنم پرونده درخواست او خیلی کوتاه بود ….)
به هر حال ، تنها تفاوت در پرداخت است. در این آکادمی “پرستیژ” وجود دارد اما در واقع ، این چنین نیست.
اکثرا دیگران به این سوال پاسخ داده اند. سردرگمی در این مسئله بوجود می آید که در ایالات متحده تمام اساتید تمام دوره های تحصیلی به اسم استاد شناخته می شوند ، تقریباً فارغ از رتبه (دستیار ، همکار ، کامل ؛ حتی استادان و دانش آموز درجه) اغلب توسط دانشجویان خوانده می شوند. در حالی که در مدرسه بر اساس انگلیسی ، اصطلاح استاد فقط برای رده های بالاتر محفوظ است. همانطور که توسط سایر دانشمندان اشاره شد ، پروفسور دارای درجه پایین تری نسبت به استاد کامل است ، اما “استاد معمولی” وجود ندارد.
استاد بودن 3 سطح است. یکی به عنوان استادیار شروع می شود. بعد از 5 سال می توان تقاضا کرد که به یک استاد دانشیار ارتقا یابد. معمولاً شخص 5 سال در آن رتبه باقی می ماند و پس از آن می تواند استاد تمام شود. اما فارغ از رتبه ، وظایف و مسئولیتها تقریباً یکسان است. استادان كامل مسئولیت مسئولیت پذیری بیشتری دارند زیرا معمولاً رهبری یك بخش را بر عهده دارند. بیشتر صندلی های دپارتمان دارای پروفایل های کامل هستند. من یک استاد کامل هستم ، بنابراین مسئولیت مشاوره سالمندان خود و کمک به آنها برای فارغ التحصیلی را برعهده گرفتم.
اکثرا دیگران به این سوال پاسخ داده اند. سردرگمی در این مسئله بوجود می آید که در ایالات متحده تمام اساتید تمام دوره های تحصیلی به اسم استاد شناخته می شوند ، تقریباً فارغ از رتبه (دستیار ، همکار ، کامل ؛ حتی استادان و دانش آموز درجه) اغلب توسط دانشجویان خوانده می شوند. در حالی که در مدرسه بر اساس انگلیسی ، اصطلاح استاد فقط برای رده های بالاتر محفوظ است. همانطور که توسط سایر دانشمندان اشاره شد ، پروفسور دارای درجه پایین تری نسبت به استاد کامل است ، اما “استاد معمولی” وجود ندارد.
به طور کلی سه رده استاد وجود دارد: دستیار ، دانشیار ، و “کامل” (یا فقط “استاد”). همه آنها تقریباً همان کار را دارند. تفاوت درجه و ارشد است. در یک موقعیت خط تصدی ، استادیار عموماً از پیش تصرف می شود. ارتقاء به همکار معمولاً با اعطای تصدی تصدی همراه می شود و ارتقاء به استاد “کامل” چندین سال پس از آن انجام می شود. حداقل در سیستم ایالات متحده ، استادان “دستیار” برای کسی دستیار نیستند. آنها استادان سطح ورودی هستند. با بیشتر حقوق و مسئولیت های استادان کامل. مواردی وجود دارد که این واقعیت ندارد ، اما تعداد کمی از آنها وجود دارد. به عنوان مثال ، استادیارهای دستیار به طور کلی در تصمیمات مربوط به تصدی سطح گروه رأی نمی گیرند – این آرا برای رده های بالاتر ارشد محفوظ است.
* لطفا در مورد ایجاد تاپیک و نظرسنجی قبل از ثبت دقت فرمایید زیرا امکان ویرایش و یا حذف مطلب بعد از ارسال وجود ندارد.
همچنین شما ملزم به رعایت
قوانین و مقررات
نی‌نی‌سایت نیز می‌باشید.
* لطفا در مورد ایجاد تاپیک و نظرسنجی قبل از ثبت دقت فرمایید زیرا امکان ویرایش و یا حذف مطلب بعد از ارسال وجود ندارد.
همچنین شما ملزم به رعایت
قوانین و مقررات
نی‌نی‌سایت نیز می‌باشید.
سلام
کسی می دونه فرق این دو تا با هم چیه
از نظر مرتبه علمی و حقوق فک کنم تو دانسگاههای دولتی همچین چیزی است
تفاوت استادیار و دانشیار
استادیار یا دستیار استاد؟
اول مطمئن شو استادیاره یا نه
شوهر من استادیاره
عضو رسمیه هیئت علمیه و چندتا مقاله بده و چندتا دانشجوی ارشد راهنمایی کنه دانشیار میشه
بعد به همین منوال از دانشیار به استاد
اما دستیار استاد یا Teacher assistant دانشجوییه که بواسطه سابقه علمیش به استاد در انجام کارهای یه کلاس کمک میکنه
استاد مرتبه بالاتری داره
میخوای پوست صورت مثل گل باشه با قیمت خیلی ارزون
بستگی داره به سوابق علمی پژوهشیشون. بسته به اینه که چقدر مقاله داده باشن یا کتاب نوشته باشن… استادیار یه سطح پایینتر از استاده
استادیار درجه علمی پایینتری داره به نسبت استاد
آزاد هم هست گلم
هرچقد رزومت و مقاله هات بیشتر باشه مرتبت میره بالاتر و استاد بالاترینه
استادا هم بین خودشون رتبه بندی دارن از نظر علمی. بالاترین رتبه استاد تمام هست بعد دانشیار بعد از اون استادیار، مدرس و در آخرم مربی قرار داره
استادیار مرتبه علمیش از استاد تموم پایین تره. البته تو لفظ عامه به همشون میگن استاد. اونی که تازه هیات علمی شده میشه استادیار. بعد ازچن وقت با کلی رزومه میشه دانشیار. بعدش میشه استاد تموم یا پروفسور
گلم ایشون مرتبه استادیاری منظورشه که یه سطح از استاد پایین تره
خوب اونم توضیح دادم
عزیزم میشه بگی چجوری باید عضو هییت علمی بشیم و دقیقا چیه؟؟
کاربر گرامی جهت ارسال پست شما ملزم به رعایت
قوانین و مقررات
نی‌نی‌سایت می‌باشید
مطالب این سایت تنها جنبه اطلاع رسانی و
آموزشی داشته و توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین
مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست. لطفاً پیش از استفاده از سایت
صفحه
“شرایط استفاده از سایت”
را مطالعه فرمایید. استفاده از این سایت
بدان معناست که شما قبلاً صفحه “شرایط استفاده از سایت” را مطالعه کرده
و به مفاد آن واقفید. نقل مطالب این سایت با ذکر منبع و نشانی اینترنتی سایت بلامانع است
یک پاسخ به «تفاوت استادیار و دانشیار»
سلام جناب دکتر عزیز وتشکر فراوان از زحمات حضرتعالی
پانزده سال هیأت علمی دانشگاه آزاد شهرستان هستم دانشگاه دولتی شهرستان نیز موافق با استخدام اینجانب با درجه استادیار پایه یک می باشد به نظر حضرتعالی بهتر است به دانشگاه دولتی بروم ؟در ضمن محبت بفرمایید در شهرستان هایی که دوره ارشد حقوق جزا و جرم شناسی دایر شده چقدر احتمال جمع شدن دوره مزبور به دلیل کاهش دانشجو دارد ؟دوستدار شما: موسوی